Powściągliwe zaangażowanie Kościoła katolickiego w proces promocji prawa człowieka po rewolucji francuskiej wynikało przede wszystkim z takiej koncepcji wolności, która była zakorzeniona przede wszystkim w liberalnych kierunkach filozoficznych. Dopiero Leon XIII, po wnikliwej analizie zaistniałej sytuacji, zainicjował umiarkowany zwrot w dziedzinie praw przynależnych człowiekowi. Zainteresowanie papieży prawami człowieka jest ostatecznie pochodną chrześcijańskiej antropologii. To z pełnej prawdy o osobie ludzkiej wynika integralność praw przynależnych każdemu człowiekowi. Troska papieży była motywowana przede wszystkim zmianami, które były efektem prawodawstwa promulgowanego w konstytucjach Francji i Stanów Zjednoczonych w wieku XVIII.
Do charakterystycznych elementów koncepcji praw człowieka dopracowanych w nauczaniu papieskim, szczególnie minionego wieku, należy pojęcie godności osoby ludzkiej – jako podstawie praw - ukazane najpełniej i najbardziej przekonująco w świetle Bożego Objawienia. Z prawdy o godności dzieci Bożych wynika również najpoważniejszy argument przemawiający za równością wszystkich ludzi, którzy winni cieszyć się równymi dla wszystkich i powszechnie obowiązującymi prawami. W drugiej połowie XX wieku wydawało się, że prawa człowieka będą stanowiły wspólną płaszczyznę dialogu w dziedzinie ochrony każdej osoby ludzkiej. Aktualnie koncepcja powszechności praw człowieka jest praktycznie kontestowana zwłaszcza przez kraje azjatyckie, dlatego Kościół jawi się jako największy sprzymierzeniec człowieka i jego niezawodny obrońca. Istotnym wkładem papieży w dziedzinę praw człowieka nie jest więc jedynie dopracowanie koncepcji, ale także troska o ich promowanie i poszanowanie.
Wykład odbędzie się we wtorek 20 listopada 2012 roku o godz. 15 w budynku A, auli A Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Informację wprowadził/a: Agnieszka Chabir
